2013(e)ko irailaren 24(a), asteartea

IZENA BADU, BADA


Eskorbuto Taldea



Aldiro norbaitek “Eskorbutoren” izenagatik galdetzen dit. Bitxia bada ere, ia txiripaz sortu zen zerbaitek ezin imajina nezakeen ospea lortu du. Taberna batean geunden potrojorran, beste horrenbestetan bezala. Garagardo eta ke arteko barrealdien artean punk talde berri batentzat izen bila hasi ginen. Astakeria zerrenda luze bezain txoroa errepasatu ondoren, gaixotasunekin hasi ginen... Gonorrea..., Faringitis..., Piorrea ... Orduan “Eskorbuto esaterakoan badirudi gonbito egiten dugula” bururatu zitzaidan komentatzea “begiratu: Eskor-Buto... Eskor-Buto”.
Hurrengo egunean Jualma, taldeko baxu-jotzailea, azaldu zen esanez ametsetan agertu izan zitzaiola nire aurpegia botaka egiteko plantak eginez ditxosozko deituraren kontura eta argi zeukala erabakia: “Eskorbuto izango gara”. Geroago etorriko ziren azalpenak, marinelen ohiko gaixotasuna zela eta abar, baina egia esan, gutariko inork ez zekien horrelakorik “bataioaren” egunean.

Urteetan zehar hainbat arlotan izan ditudan zereginak direla medio, askotan zer edo zeri izena jartzeko beharrean gertatu naiz. Aipatutako izena zabalduena suertatu da, nahiz bere sorrera, lagun arteko denbora-pasa inozoa besterik ez izan. Beste batzuetan, telebista edota irrati-saioen izenak asmatzen ibili naiz. Bitxia bada ere, halako “brainstormingak”, askoz luzeagoak eta metodologia profesionalez jorratuak izanagatik, ez dira izenburu ona asmatzeko bermea.     
Izena jartzeari ez zaio askotan merezi duen garrantzia ematen. Bai enpresari, bai pelikulari, bai seme-alabari izena jartzerakoan, argi azaltzen dugu zeintzuk diren gure asmoak.
Batzuetan, egia da, izena mamia baino ederragoa izan daiteke, eta alderantziz, kalitate oneko eduki batzuek ez dute, merezi duten aurkezpena. Honetan ere, zalantza barik, modak dira nagusi. Luzaroan ikusi dugu nola nahasten zen “euskal” osagarria erdaraz izendutako produktu askorekin: Euskal Piel, Euskal Motor, Euskal Encounter... bertakotasunaz hornitzeko asmoz.   

Bilbon 70eko hamarkadan “Feria de Muestras” geneukan, 80koan “Erakustazoka” eta orain “Bilbao Exhibition Centre”. Ingelesez izendatzeko joera beste esparru askotara zabaldu da: “Basque Culinari Center”,Think Gaur Euskadi”, “I’m Basque”... nazioarteko kutsua emateko asmoz, bai, baina azken finean nolabaiteko gutxi-ustea erakutsiz, Paco Ibañez-ek amorru bizian berriki salatzen zuenez. Baina honelako izenek badute alde onik: politikarien aurpegiak ikustea, izen horiek ahoskatzen ahalegintzen direnean: ez da diruz ordaintzen, benetan.
“Moderno” irudia erakusteko ingelesa erabiltzea  ez da, ordea, berria. 60ko hamarkadan herri guztiak “Young’s” “Garden’s” edo “Country’s” tankerako diskoteka izenez bete ziren.  
Musika esparruan izenak badira taldeak baino ospetsuagoak izan direnak. Inork gutxik daki nolako musika egiten duten, baina denok entzun dugu noizbait “Tarzan y su puta madre okupan piso en Alcobendas” taldearen izena. Ildo honetakoa da Bartzelonako “Se Atormenta Una Vecina” taldeko abeslariak irratian kontatzen ziguna: “Zoritxarrez gure izenaz hitz egiteko, kontratatzeko baino askoz gehiago hots egiten digute”. Egia da, izena konbentzioa besterik ez da, eta izana da benetan axola beharko ligukeena, baina “markak” horren garrantzizkoak bihurtu diren mundu zoro honetan “ez du izenak egiten izana”, bainaizanaren itzala, izena” izaten da maiz.     

iruzkinik ez:

Argitaratu iruzkina