Bilbao Exhibition Center |
“Hiri honetan beti egongo da, Bilboko portua Areatzan
jarriko lukeen tipo ‘txirenerik’, baina gaur egun, etorkizuneko Bilbo irudikatzeko
orduan, inguruko herriak kontuan izan behar ditugu, hiri bakar bat osatzen
dugulako”.
Horiexek Iñaki Azkunaren hitzak, Bilboko Erakustazoka
berria non kokatu behar zen eztabaidatzen zenean. Bere alderdian bertan
defendatzen ziren beste iritzien kontra, Azkunak, sen onak aholkatzen duen
legez, Bilbo Metropolitarraren aldeko apustua egiten zuen.
Orain pil-pilean dago berriz “Bilbao Exhibition Center”
izenari buruzko polemika eta berriro ere, Barakaldoren izena aipatzearen aldeko
eta kontrako argudio sendoak aurki daitezke. Hiria ongi ezagutzeko argitaratu
den edozein gida-liburutan, derrigorrez agertu behar dira Bilbon bertan ez
dauden zenbait ikono: Bizkaia Zubia (UNESCOk gizateriaren ondare izendatua),
Bizkaiko Labe Garaiak, Superportua, Loiuko aireportua, Derioko hilerria...
Hau ez da Bilbon bakarrik gertatzen den zerbait.
“Disneyland-Paris”en gaudenean, 32 kilometrora dagoen herrixka batean gaude eta
London-Stansted izeneko aireportura heltzen garenean, hiriburutik 80 kilometrora aurkitzen den hiri
batean lurreratzen gara.
Era berean, Santurtzin eta inguruko herrietan “Bilbora” heldu
zirelako ustean zeuden galdutako marinel askori argitu behar izan zaie, ez
zela, hain zuzen ere, horrela.
Baina azken finean ulertzekoa da. Bilbo, Paris, London...
hiriak dira, bai, baina markak ere bai. Eta markak, ez gaitezen engaina,
lagungarri dira oso, zerbait hobeto saltzeko orduan.
Horren indarrean dagoen kontzeptua, oso adierazgarria da
eta bizi garen garaien seinale. Nola edo hala, erosten ditugun ondasunenak
bezala, horrelako markek ere badituzte beren gorabeherak. Badira marka sendoak:
Coca-Cola, Mercedes, Simpsons, New York, Beatles, Phil Roth... zapuzten ezinezkoak
diruditenak eta badaude beste batzuk indarra galdu dutenak: Nokia, Pepsi, Ford,
Detroit, Jonas Brothers, Lucia Etxebarria... horrek ez du esan nahi hori
betirako izan beharko litzatekeenik; orain dela mende bat, 1914. urtean
adibidez, gutxik egingo zuketen apustu
USA markaren alde, eta Athleticena, markarik finkoena zen Espainiako
“foot-ball” taldeen artean.
Politikarien arteko lehia bihurtu da marken gaia eta ez
da gutxiagorako. Horren sendotuak ez daudenak beti modaz pasatzeko arriskuan
daude eta marka baten arrastoa ahuldu edo sendotu daiteke erabakien arabera.
Ikusi besterik ez da nola aldatu diren mundu mailan Madril eta Bartzelona
markak.
Monopoly erraldoi batean egongo balira bezala gurean mugitzen
diren markak ere gora eta beherako mugimendu iraunkor batean daude: Eroski,
Caja Laboral, El Corte Inglés, Iberdrola, Vitoria-Gasteiz, San Fermin, Aste
Nagusia, EITB, Zinemaldia, Eskorbuto, Mondragon, Zuberoa, Txakolina, Euskaltel,
Arzak... Horietan eta beste marka askotan, balioak aldakorrak dira eta inork ez
du haien indarra -edo ahulezia- betiko bermatzeko formularik.
Hirien kasuan, dudarik ez, bai handiek, bai txikiek, denek
dute beren marka defendatzeko eskubidea, baina hiriak gero eta garrantzi handiagoa
hartzen ari diren munduan; Azkunak gai honetan erakutsi zuen eskuzabaltasuna
eredutzat hartu beharko genuke. Azken
finean Juan Carlos Egilleorren hitzetan: “Barakaldo eta Londonen arteko
bihotzeko nahasketa da Bilbo”.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina