Niko Etxart |
Asteburu honetan Sondikan distira egin dutenen
izarren artean, izar txapelduna izan dugu. Niko Etxart, Parisetik etorri berria
zelarik 1979 urtean, “Euskal Rock & Roll” grabatu zuena, garaiko euskal
kantagintzaren esparruan alaitasuna eta elektrizitatea sartuz, inolako
konplexurik gabe, eta bide batez, orduko euskal ipurdi geldiak dantzan jarriz. NikoEtxart, oholtzatik jaitsita kantuka jarrai dezakeena etengabe, harexek esaten
duenez “zerbait erreza delako niretzat”. Niko Etxart, estilo erabat ezberdinetan
disko bikainak sinatu dituen artista: “Has’ Dantzan”, “Etxahun ta Etxahun”
(beste hainbat musikarirekin batera), Eperra, Baikor...
Zaila da benetan Nikori buruz gaiztakeriak
entzutea. Tamalez, laudorioak heriotzaren egunean entzuten dira maiz, jakina
denez “asto akabauei garagarra muturrera”, horrexegatik
gaur bizirik eta sasoian dagoenean, artista honetaz mintzatzea merezi du.
Zaramarekin herriz herri
ibiltzen ginen garaian, berri ona zen beti Nikorekin joko genuela ohartzea.
Bermaturik zeuden barreak eta roilo ona aldagelan.
Orain hamar bat urte, Euskal
Telebistan saio berezietan sailean nengoela, Altzurükü, bere herrian ezagutzeko
parada ederra izan genuen. Familia giroan grabatutako “Eperra” izeneko elepea
atera berria zuen -zeinean kantu gehienak boz hutsez emanak diren- eta bazkal
osteko bertoko kantu-giroa harrapatu nahi genuen. Egun horietan, prestaketa
lanak egiten genituen bitartean, bere herriarekin lotura estua duen abeslari
bat ezagutzeko aukera izan genuen. Goizean Pastoral batentzat bai harmoniak
egiten, bai muntaia lanetan ikus genezakeen buru belarri, gero arratsaldean,
bere estudioko bakartasunean konposizioak poliki-poliki borobiltzen amaitzeko.
Hunkigarria benetan bere
aita Dominika-rekin batera Zuberoako
kanta tradizionalak abesten entzutea. Belaunaldi urrunak bai, baina
kantuetan eta aspaldiko ohituretan elkarturik.
Orain dela urte pare bat
bere aita hil zen, Xiberoko paisaia are eta malenkoniatsuago utziz, bere ahotsa
aditu ezinik.
Atzo Jethro Tull, Graham
Nash, Bob Geldof eta Nina Hagenen
tankerako artistekin partekatu zuen kartela “Music legends” jaialdian: “Ian
Andersonek hirurogeita bederatzi urte dauzka eta Nina Hagenek hirurogeita bat.
Nik hirurogeita hiru ditut... hortxe-hortxe gabiltza hirurok. Ni astero Euskal
Herrian zehar zuzenean jotzen ibiltzen naiz... horri esker gaztetasunari eusten
diot”.
Euskal rockeroen belaunaldi
berrientzat ere erreferente aparta da Niko. Zaramakoek Mauleko gazteluan Nikorekin
“Euskal Rock&Roll” abesteko aukera izan genuen. Une hori bizitzeko besterik
ez bazen ere, oholtzetara itzultzea merezi zuen, benetan.
Geroago, besteak beste, Sexy Sexters eta Eskean Kristo taldeekin grabatu
du, berriro ere bere moldatzeko gaitasuna erakutsiz: “nire semeak izan litezke,
baina elkarrekin lanean gaudenean ez
dago adin mugarik. Musikaren hizkuntzak ez du adinik eta horrelakoetan denok
ikasten dugu, bai eurek, bai nik.”
Hori da Niko handia,
“Rodrigori” bezain goxoa, “Tumatxan” bezain umoretsua, “Minuette” bezain
adoretsua...
Itxurakeria gehiegietan
agintzen duen musika munduan, Niko da belaunaldi berrientzako eredu ezin
egokiagoa.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina