Ramón Márquez "Ramoncín" |
Aspaldian gertatu zen,
1979 urtean. Tele-magazine horietako batean modako punka eramatea erabaki
zuten, nobedade gisa: Ramoncín, Vallecaseko izarra, “El Rey del Pollo frito”
deitutakoa. Garai urrun horietan izendapen hori ez zegoen horren usatua eta
rockero familiarentzat ezohiko eskaintza aparta zen. Hamazazpi urteko Roberto,
gutxitan bezala, irrikatan zegoen telebista aurrean, bi kate publiko besterik
ez zegoenean. Agerraldi horren aurrean, nik nire ametsetako munduarekin
zerikusi zuzena zuen zerbait zela sentitzen nuen, areago nire gurasoen
erreakzioa sumatzen nuen heinean. Haien errefusa nire sendotzea zen.
Programa horretan
Ramoncín ausarta agertu zen. Isabel Tenalle aurkezleak betaurreko beltzak
kentzeko eskatu zion eta berak “nik nahi dudanean” harro erantzun zion. Gero
“Marica de Terciopelo” abestia kantatzeari ekin zion eta airea sekula entzuten
ez ziren hitzekin bete zen: “Marica de
terciopelo, polvoriento, sutil y retorcido, urbanita enamorado, Balzac de
segundo orden, onírico contagioso...”
Garai beldurti horietan
bazterrak astindu ziren pasadizo horren harira eta hurrengo egunetan aldeko eta
kontrako iritziak ziren irakurgai
egunkari guztietan.
Trantsizio garaiko
Francisco Umbral eta beste “glamour giroko”
intelektual batzuk lasterka joan ziren harekin erretratatzera, eta egun
batetik bestera, auzo baztertuen ikono berria jaio zen.
Harrezkero ohiko bihurtu
zen nonahi ikustea: Ramoncín “txeli” hiztegia aurkezten, Ramoncín tertuliakide
modura, Ramoncín lehiaketa bat aurkezten, Ramoncín aktorea, Ramoncín
produktorea... garai batean “Ramontxo” ere deitu zuten, Herri Batasunarekin
nolabaiteko idilioa izan ondoren. Elkarrizketa batean -zin degizuet-
olinpiadetara joateko asmoa zuela baieztatu zuen, arku-tiro modalitatean...
nekagarri samar bilakatu zen pertsonaia, bai, baina bazituen jarraitzaileak eta
disko erosleak.
Baina milurteko
berriarekin batera bere “bekaturik handiena” egingo zuen: SGAEn agintari moduan
sartzea. Pirateria ia ospe oneko jarduera den herrialdean, Ramontxo kanon
digitalaren armagizon bihurtu zen eta laino digitalean sortutako gudari ugariek
-eta anonimoak- gupidagabeko gerra
deklaratu zioten.
Pasadizorik larriena
Viña-rock jaialdian gertatu zen. Oholtzan agertu bezain laster izar-itxuraz
ebakitako cd-ak bota zizkioten bere ekitaldia bertan behera utziz.
Gainontzeko taldeen
artean inor ez zen ausartu ekintza hori gaitzesten, baina -esan beharra
dago- autore eskubideak kobratzeko
orduan, inork ez du, antza, atzera egin.
Historia triste honen
azken kapitulua bere auzipetzearena izan da. Egingo ez zituen lanengatik
aberastea zen akusazioa eta azkenean epaileak errugabetzat jo du.
Epaiaren berri jaso
bezain laster “Jodeos miserables” idatzi du musikariak Facebooken
argitaratutako ohar mingots batean. Baina dagoeneko soberan jakingo duenez,
bera bai dagoela izorratuta.
Egunotan inork ez du
Ramontxo ezertarako kontratatu nahi, ez kantatzeko, ez grabatzeko, ez
mahai-inguruetan hitz egiteko.
Beharbada, bere bigarren
diskoa egin eta gero, istripu batean hil balitz, gaur askorentzat, hildako
heroien olinpoan izango zen, baina batzuetan bizirik irautea bekaturik
barkaezinena bilaka daiteke.
Ramoncinek, entzun nahi
dioten kazetari guztiei, “jendeak asmatutako panpinarekin” zerikusirik ez duela
errepikatzen du. Baina bere ibilbidea errepasatu ondoren, galdetzekoa da
“panpina” hori, neurri handi batean, ez ote den berak asmatutako munstroa.
Huy, Ramoncín. Pertsonai, garaietan, xelebrea, orain, berriz, jasanezina. Urte asko igaro direla eta bera ere "hazitu" dela hala-nola. Gazteleraz esaten den bezala: "Quien no es revolucionario en la juventud no tiene corazón y quien no es conservador en la madurez no tiene cerebro". Ramoncinena ejenplu gardena. Noizbaitetan irratiko kardundioena, komunista ohia, Jiménez Losantosek oroitarazten du Ramoncín HBren "martxa eta borroka" jaialdietan ibili zena. Bera ere, rojo de mierda zelikan...jaaaajaja.
ErantzunEzabatuAspalditik nago ni pertsonai hobnetaz nekatuta. garai batean nire ingurukide guztiek alde zeudenean ni kontra nengoen. Baina azken kapitulu hauetan ez dakit nik "pagafantas" samar ez ote den izan.
ErantzunEzabatu