Kokatzera goaz, 2007. urtearen inguruan. Hona hemen
Jorge. Etxegintzaren negozioa dela medio, dirudunen zerrendan sartzeko bidean
dago. Diruaren herrialdean bizitzea du amets. Haren familian ezagutzen zuten goi mailan bizitzea zer zen, baina
aspaldiko kontua da hori. Aitona aita baino aberatsagoa izan zen eta gure
lagunari gaztaroan tokatu zaiona gainbehera huts-hutsa izan da. Hori bai,
harrokeria eta handiustez betetako gainbehera.
Orain gutxi arte bere ama zaharrarekin bizi izan da Bilboko
erdiguneko egundoko pisu batean. Etxebizitzak berak, egunez egun uzten zuen
nabarmen ezinbesteko hondatzea. “Bai ama, gaur bertan etorriko dira tutuak
konpontzera”. Garai bateko plantei eutsi nahi zien atsoak, eta Jorgek ez zion
aurka egiten. Zertarako? Jakina da: ikusi nahi ez duen itsua baino okerragorik
ez.
Jorgeren laguna Simon dugu. Hura bai izanduna. Negurin
aspalditik finkatutako Chavarritarren semea da eta harentzat hori ez da
aparteko zerbait, bere bizimodu naturala baizik. Aspaldiko lagunak diren arren,
hauena ez da, ezta hurrik eman ere, berdinen arteko harremana. Izan ere Jorge
enplegatua da Simonen familiako bulegoetan.
Ama hiltzerakoan
Jorgek zenbait ondasun hartu ditu oinordetzan eta Simonek bere bazkidea
izatea proposatu dio. Hor hasiko du bere diruaren herriranzko ibilbidea.
“El País del Dinero” izenburuko eleberritik ateratako
argudioa da hau. Hemendik aurrera datorrena guztiz adierazgarria da, baina
jakina, ez dizuet azalduko, irakurtzea merezi du eta.
Beste behin ere, Pedro Ugartek ez du bere hiritik irten
behar izan mezu unibertsalak marrazteko. Oraingo honetan gainera, Nerbioi
ibaiaren ibarrak eta haien distantzia historikoa jokoan sartzen dira, amodiozko
(edo) istorio batez baliatuz.
Baina hori horrela izanda, inork ez dezala pentsa ohiko
topikoekin jorratutako argumentu baten aurrean gaudenik. Egilearen hitzetan:
“Moralisten erretratuan enpresariak konspiratzaileak dira eta politikariak
haien zerbitzurako txotxongiloak. Baina ez dago jaberik ez miraberik, handigura
desberdinek neurrigabekeria bera dutenean. Askoz sinpleago da.
Enpresariarentzat politikariekin maiz ibiltzea, kontratatzeko era bat besterik
ez da. Negozioak boterearen hondartzetara leunki eramaten duen marea dago. Hor
bertan interesak nahasten dira ibaiak itsasoan bezalatsu”.
Baina marea goraren ostean marea behera dator eta hor
agertzen dira itsasgorak estaltzen zituen hondakinak. Horretan gabiltza.
Hala ere, horrek ez du eragin handirik diruaren
herrialdean. Hor txanponak eta billeteak nekez dira ikusgai. Zergak, borrokatu
behar diren etsaiak dira eta profesionalen nazioarteko armada bat dago
legezkotasunaren mugetan menderatzeko. Ingurukoak beti dituzu adi,
lerdokeriarik handienak esaten dituzunean, eta, bai, ondasuna handitzeko
aukerak biderkatu egiten dira.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina