“Nire gaztarotik
bizitza itsusia, zakarra eta gaizki bukatutakoa zela ohartu nintzen eta gogo
biziz artelan bat bezalakoa izatea desiratu nuen. Zergatik gizakiak eta egoerak
ez ziren sekula eleberrietan agertzen direnen antzerakoak? Hala, gezurrik
handienez hornitu nuen nire bizitza; banantzeak, maitemintzeak eta porrotak
ere, pelikula on baten garapena izan beharko lukete. Azken finean, nintzena
baino hobea izan nahi nuen, hori besterik ez”.
Horiek Igor Paskual musikari eta idazle donostiarraren hitzak dira. Bere lehenengo liburuan
dira irakurgai. El Arte de Mentir du izena, hain zuzen ere.
Gezurrak gezur,
aspalditik Xixonen bizi den sortzaile
honek baditu behintzat egiazta daitezkeen zenbait egindako: “Babylon Chat”
glam-rock taldeko gitarra-jotzailea zen, eta haiekin lau disko grabatu zituen.
Hamar urte egin ditu Loquilloren “trogloditekin”, eta berriki, bere lehenengo
bakarkako bilduma ere argitaratu du. Beste zenbait rocker-enak ez bezala,
Igorren kezkak ez dira musikaren eta honen inguruko munduan bakarrik gelditzen.
Historian lizentziaduna da, arkeologi lanak egin ditu
Jordanian eta bere zaletasunen artean literatura, surfa eta arkitektura daude.
Baina bere liburua horrenbesteren ahotan baldin badago,
musika aldizkarietatik at zabaldu izan bada, egunkari onenen
kultura-gehigarrietara ohorezko jauzia egiteraino, ez da bakarrik han
esandakoagatik. Igor ausartu egin da normalean kontatzen ez diren zenbait
gertaera zehatz deskribatzera: gizon eta emakumeekin bikoteka eta hirukoteka egindako
sexua, zenbait gaztetxoren ohe-eskaerak, droga ezberdinekin izandako bizipenak,
jasan duen jipoiren bat... eta hori guztia hizkuntza bikain menderatzen duela
erakutsiz.
“Lo que no tiene morbo es un estorbo” kantatzen zuten
Almodovarrek eta McNamarak zinegile mantxatarraren lehenengo filmean. Gehien
saldu diren liburuen zerrendak eta telebista-audientzietan tartaren zatirik
handiena hartzen dutenak ikusi besterik ez dago, zein zuzen zebiltzan
egiaztatzeko.
Bere liburuak
zergatik hautsak harrotu dituen galdetu nionean honela esan zidan:
“Alde batetik
rockaren miserietan murgiltzen naizelako, eta bestetik, agian hemen ez
gaudelako ohituta sexuaz zehatz-mehatz hitz egitera. Egiten dugunean bizitzatik
at jartzen dugu eta “literatura erotikoa” deitzen dugu. Horrek ez du zentzurik,
azken finean guztia dago guztiarekin erlazionaturik: arkitektura, artea,
sexua... nik uste, nire liburuak duen polemikoena beste iritzi batzuetan
legoke: terrorismoari, arteari edo erlijioari buruz ari naizenean, esate
baterako”.
Hogeita hamazazpi
urterekin Igorrek badaki zer den jendetza baten aurrean jotzea Argentinan edo
Uruguain. Arrakasta eta porrotaren zapore kontrajarriak dastatu ditu bere
musika ibilbidean, eta, bestalde, umeei fardela aldatzeak ez du sekreturik
harentzat.
Dena dela,
beronek bere liburuaren bukaeran dioen bezala: Hau guztia gezurra dela esango
banizu, den-dena aldatuko luke horrek. Ala ez?
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina