TRANPAK

Jordi Evolek aspaldi ez zigun eskaintzen erreferentzia-kazetari bihurtu duen elkarrizketa horietako bat. Pau Donesi egin ziona ederra eta hunkigarria izan zen, bai, baina beste une ahaztezin horietaz ari naiz, non elkarrizketa, lerroburuak betetzeraino iritsi baitzen. Kasu batzuetan, Jaume Matas Balear Uharteetako presidente ohiari egin zionarekin gertatu zena, esaterako, inpaktua hain handia izan zen, elkarrizketatuak justiziaren aurrean amaitu zuela. Informazio Zientzien Fakultateko irakaslea banintz, nire ikasleei erakutsiko nieke, ezbairik gabe, Jordik Santiago Carrillori egin ziona. 

Elkarrizketa hura politikariaren abisu serio batekin hasi zen: «Gerra garaian Paracuellos de Jaramako sarraskian gertatutakoa hizpidera ekartzen baduzu, Luis del Olmori Cope katean egin nion gauza bera egingo dizut, jaikiko naiz eta alde egingo dut». Baina ez, azkenean Jordik maisutasunez, nahi zuen esparrura eraman zuen kalaka, Carrilloren aitorpena lortu arte: «Gerra zen, eta gerran etsaia garaitzeko hil egin behar da».

Evolek eta haren taldeak merezitako ospea lortu dute, mota guztietako ustelkeriak eta praktika txarrak agerian utziz. Hori dela eta, kazetariaren aurrean esertzen direnek, batzuetan, beren izena garbitu nahian egiten dute. Hori zen, nire ustez, joan den igandean gertatu zena. Eufemiano Fuentes, medikua da, eta haren karrera susmoak zikinduta dago. Beraren aurkako kondena irmorik ez dagoen arren, haren izena beti lotzen da «Puerto operazioarekin» eta legearen mugan dauden dopin praktikekin.

Esgrima-borroka moduko elkarrizketa horretan, kirol-medikuak argi utzi nahi izan zuen konta zezakeena baino askoz gehiago zekiela, eta zuen jarduna beti garaiko kirol-agintarien babespean egon zela. Eufemianok «esan gabe esan nahi zuen», baita hatzak harrapatu gabe salatu ere, eta hori oso zaila da. Noizbeinka «harrapatu nauzu» edo «zuri eta botilan» bezalako esaldiak esaten zituen, behar zuena baino gehiago hitz egiten ari zela iradokiz. Baina, egia esan, kakaren haizagailua martxan jarrita zuen une oro, botoia sakatzen zuen hatza beste batena zela simulatuz.

Susmoaren itzala hainbat frontetan zabaldu zen: Bartzelonako olinpiadetan lortutako dominak, FerminCachoren arrakastak, Reala bigarren geratu zen 2002-2003ko liga, Real Madrilen jarduera. Herri-kantuko baserritarrak bezala, Eufemianok harria bota eta eskua ezkutatzen zuen, baina zauriren bat egin zuen antza, Real Madrilek iragarri baitu medikuari kereila jarriko diola.

Askoz argiagoa izan zen, bai, ekialdeko herrialdeetan informazioak nola lortzen zituen deskribatzean. Eufemiano hara zihoan, Federazioak ordainduta, errendimendu handiagoa lortzeko trikimailuak ikastera. Bostehun dolarreko gutunazal batek hitz eginarazten omen zion espezialistarik hermetikoenari.

Elkarrizketa, labur esanda, nahiko amorragarria izan zen, baina ondorio batzuk, behintzat, argi utzi zituen: Kirol arrakastak lortu beharrak kargudun eta kirolari batzuek bidezidor tranpatiak bilatzea eragin du, eta egia osoa jakingo balitz, kirol-arrakasta asko berrikusi beharko lirateke.

Salatzen hasita, Eufemianok amaieran nabarmendu nahi izan zuena ere ez da gutxiesteko modukoa: «Zergatik ez ditu inork salatzen txirrindularia suntsitzen duten etapa-diseinu guztiz anker eta suntsitzaile horiek, ikuskizunaren mesedetan egiten diren horiek?».