LEHEN ETA GAUR

Boteiloia hondartzan

-Lehen bagenekien nola dibertitu. Ez zen beharrezkoa horrenbeste sos primerako eguna igarotzeko. Oraingo gazteek ez dakite ondo pasatzen. Ez jauna. Batzuetan pena  ere ematen didate. Edateko kale gorrian egon behar, boteiloi madarikatu horietan... gu bero-bero egoten ginen tabernetan... kinito bat egiten edo...                                                                                                           -Bai zera, eta irtetekotan, zeozer egiteko zen, futbol partidu bat jokatzeko, rock kontzertu batera joateko, diskotekan dantza egiteko -edo ligatzen ahalegintzeko- , eta ez agerian edateko,  besterik gabe, egun egiten duten legez.                                                                                                      

-Eta begiratu musikarekin zer gertatu den. Orain inork ez du diskorik erosten. Internetetik deskargatzen dituzte abestiak, gero ez entzuteko. Badirudi inporta zaien bakarra besteak baino kantu gehiago edukitzea dela eta ez musika bera...                                                                                

 - Bai... gure garaian disko bakoitza  altxorra bezalakoa zen. Luzaroan aurrezten egon behar genuen eta esku artean edukitakoan, a zer emozioa!  Diskoa bere azaletik atera, lehen aldiz orratza haren gainean ipini, azala zehatz-mehatz miatu eta gero behin eta berriz entzun, lehenengo kantutik azkeneraino. Txinpartak ere ateratzen genizkien plastiko kuttun horiei, laostia...                                                                                                                    -Jakina. Eske diskoa erosten genuenerako bagenekien, irratian entzunda, gustuko izango genuen ala ez. Orain irratiaz paso egiten dute oso. Egia esan ez dakit gaurko gaztetxoak zelan konpontzen diren nobedadeez jabetzeko...                                                                                          

-Ba nik, irratian entzunda eta aldizkarietan irakurrita. Vibraciones, Disco-Express, Popular 1... nik ez nituen leitzen, nik edan egiten nituen! Behin baino gehiagotan errieta egin zidaten eskolako gelan mahaipean irakurtzeagatik...                                                                                                               

 -Eta horren gainean gabiltzala... nire seme alabek ez dute lerro bat ere irakurtzen...  ‘guatxapa’ edo horietako txat batena ez bada noski...                                                                                                -

- Nire alabak bai, irakurtzen du, baina oso liburu arraroak... “Los Juegos del hambre” eta horrelakoak. Egia esan, horietako bat leitzen saiatu nintzen eta  erabat aspergarria iruditu zitzaidan. Izan ere, lotan geratu nintzen. Den dena itxurazko munduetan gertatzen da eta lehia handia dago. Ez dakit zer grazia ikusiko dion.                                                                                         

-Gure garaikoak bai, interesgarriak ziren: Los Cinco, Guillermo, Los Siete Secretos …                                                                                  

-Ivanhoe, Viaje al centro de la tierra, La isla del tesoro...                                                               

-Egia esan, gehienetan tebeoak irakurtzen nituen nik, eh? ... Mortadelo, Capitan America, Hulk...                                                                                                                      - Badakizu zer gertatzen zaien gaur egungo gazteei... horrenbeste gauza dute eskuragai, zer aukeratu ere ez dakite.                                                            
-Bai, telebistarekin gertatzen den legez. Zenbat eta kanal gehiago eduki, hainbat eta zailago programa on bat aurkitzea. Ni behintzat galdu egiten naiz...                                                                               

-Lehen bagenekien zer ikusi eta zein ordutan ematen zuten: “The Munsters”,  “Barrio Sésamo”, “La Edad de Oro”, “La Casa de la Pradera”...                                                                                   

- Bai horixe, gaur egun  zuri eta beltzean ikusi behar balute, ez lukete telebista minutu bat ere ikusiko.                                                    

 -Benetan diotsut. Zorte ikaragarria izan genuen jaio ginenean jaiotzeagatik. Gaurko gazteon inbidia izpirik ere ez dut.                                                                                                                                  -Bai zera. Gainera gure garaian, gurasoen aldetik ez geneukan inolako elkar-ulertzerik...                                                                      

- Horixe. Ez zaie burutik pasa ere egin, horretan ere, zein zorte ona izan duten…